Jan Terlouw plaatste deze opmerking “Ieder mens heeft recht op plichten”.
Volgens Jan Terlouw wil ieder mens ergens bij horen, van belang zijn en is het daarom belangrijk dat ieder mens het gevoel heeft iets te kunnen bijdragen.
Ik onderschrijf deze mening van harte.
In mijn praktijk heb ik te maken met veel kinderen die zich onzeker voelen. Onzeker over hun eigen kunnen. Ik vraag veelal aan ouders wat deze kinderen voor bijdrage leveren in het huishouden en verder wat zij zelfstandig doen. Meestal krijg ik een antwoord dat zij wel wat doen als de ouders daarom vragen. Bij doorvragen blijkt dat veel ouders te veel voor hun kinderen doen. Dingen die zij inmiddels zelf kunnen.
Volgens Jan Terlouw functioneert niets zonder vertrouwen.
Hoeveel vertrouwen geven wij onze kinderen. Onbewust soms minder dan wij eigenlijk willen. Veel ouders willen graag zien dat hun kinderen gelukkig zijn. Dat zij zich goed voelen. En om die reden doen wij veel voor onze kinderen. Maar is dat altijd het juiste?
Een moeder kwam met haar dochter Susan (fictieve naam) binnen. Meisje was 9 jaar. Moeder had haar bij mij aangemeld omdat haar dochter heel onzeker was. Susan verschool zich grotendeels achter haar moeder en als ik haar een vraag stelde, keek zij naar haar moeder.
Uit gesprek met moeder bleek dat moeder alles deed voor Susan. Ze riep haar uit bed, legde haar kleding klaar, maakte haar brood klaar en pakte de tas in. Ze bracht Susan naar school en haalde haar ook weer op uit school. Moeder bracht haar dochter ook naar speelafspraakjes en haalde haar daarvan op. Ook naar de sportclub werd de dochter door moeder gebracht en leesboeken haalde moeder samen met haar dochter in de bibliotheek.
Ik vroeg aan moeder of zij bereid was om de opvoeding van Susan anders te gaan aanpakken. Samen met moeder en Susan werd een plan gemaakt waarin de zelfstandigheid van Susan zou worden vergroot. Tot grote verbazing van moeder vond Susan het heel prettig en binnen de kortste keren kwam zij zelfstandig uit bed, maakte haar eigen brood klaar en pakte haar tas in.
De zelfstandigheid bleef zich uitbreiden. Susan wilde meehelpen met eten klaarmaken. Nog geen maand later bakte zij zelfstandig koekjes en heerlijke cake.
Een jaar later is Susan enorm veranderd. Ze fietst zelfstandig naar school, naar de bibliotheek, naar haar vriendinnen en naar de sportclub. Ze past wel eens op haar broertje als haar moeder voor schooltijd al naar haar werk moet. Ze kookt af en toe het avondeten en ze bakt nog steeds heerlijke koek en cakejes. Het zelfvertrouwen van dit meisje is enorm gegroeid en dit is ook terug te zien in haar schoolresultaten.
Moeder gaf haar dochter vertrouwen in haar eigen kunnen, De dochter leverde een belangrijke bijdrage in het gezin en daardoor voelde zij dat zij erbij hoorde.
Juist in deze complexe en veranderende tijd is het van enorm belang dat onze kinderen vertrouwen krijgen in hun eigen kunnen .
Wil je ook leren hoe je dit kan bevorderen?
Kijk hier voor meer informatie en meld je aan!
Deze cursus is gebaseerd op Positive Discipline waarin je wel 52 manieren leert om het vertrouwen van je kind te vergroten. 52 manieren want ik geloof er niet in dat 1 manier altijd de beste manier is. Ieder kind is immers anders.
We starten op 1 maart, na de voorjaarsvakantie. In drie maanden leer jij hoe jij je kind en je gezin op de rit krijgt.
Check je agenda en doe mee!
Kijk hier voor meer informatie en meld je aan!
Indien je vragen hebt, mariska@reiswijze.nl me dan. Ik neem graag contact met je op.