Lees meer in mijn NIEUWSBRIEF
Waarom is plezier maken en genieten zo belangrijk om faalangst te voorkomen?
Sterk in de schoenen staan
Dit is toch wat we het liefst allemaal willen. Helaas leert de praktijk dat nog veel kinderen en jongeren zich helemaal niet sterk voelen. Ze voelen zich onzeker, zijn bang dingen aan te gaan en hebben geen positief gevoel over zichzelf.
Voor ouders is dit heel moeilijk om aan te zien. Je wil zo graag helpen en dat begrijp ik heel goed. Ik kom in mijn praktijk altijd ouders tegen die het beste met hun kinderen voor hebben. Ze willen ze graag helpen maar weten niet altijd hoe ze het moeten doen.
Ik heb nu al ruim 17 ervaring met begeleiding van kinderen en jongeren die zich onzeker voelen. En in deze ervaring heb ik geleerd dat het heel belangrijk is om kinderen en jongeren serieus te nemen in hun gevoel. Het is niet belangrijk hoe wij als ouders staan tegenover de angst van onze kinderen maar hoe je kind deze angst ervaart.
En dat is best lastig.
Ik heb het zelf ook nog wel eens. Dat mijn dochter opziet tegen een telefoontje en dat dan maar uitstelt. Ik voel dan ook de neiging om mijn dochter op te jutten en boos op haar te worden als ze het dan nog niet doet. Ik heb ook gemerkt dat mijn boosheid niet het gewenste effect heeft.
Bedenk dat de angst van het kind is, niet van jou. Je kan er dus alleen maar nieuwsgierig naar zijn. Hoe is dit voor je kind? Waar is zij bang voor? Wat denkt zij/hij dat er kan gebeuren? Als je kind dit vertelt kan je voozichtig vragen of je kind zeker weet dat dit gaat gebeuren of je kan vragen of hij/zij denkt dat deze gedachte haar/hem zou helpen.
Het kan ook helpend zijn om een beeld te laten maken van de zorg. Door er een beeld van te maken, kan je er wat meer afstand van nemen en kun je er makkelijker tegen vechten.
Als je mij een mail stuur, zal ik je een mooi voorbeeld mailen van een manier waarop je het kan tekenen.
Ja ik wil het blad “Jouw Zorg”.
Klik hier voor een aanbod van een fijne oudertraining.
Ook ik had als tiener last van faalangst
Binnenkort verschijnt mijn verhaal over mijn faalangst op de site van Reiswijze.
Het had voor mij destijds heel fijn geweest als mijn omgeving, leerkrachten en mijn ouders, hadden geweten wat er met mij aan de hand was en zij hadden geweten hoe zij mij konden helpen.
Ik weet zeker dat mijn ouders mij heel graag hadden willen helpen en alles hadden willen doen wat in hun vermogen lag om mij van mijn faalangst af te helpen, maar zij hadden geen idee? Zij hadden niet de kennis over faalangst, niet de tools en ze waren zich niet ook bewust van hun eigen aandeel in mijn faalangst.
Veel ouders willen hun kind wel helpen maar weten niet HOE?
Door mijn eigen ervaring ben ik me ervan bewust geworden dat dit veel kan uitmaken. Als ouders en leerkrachten de signalen van faalangst goed opvangen, tools hebben om er mee om te gaan en bewust zijn van hun eigen aandeel daarin, zijn zij in staat heel veel voor hun kind te betekenen. Je staat als ouder niet langer machteloos langs de kant als je kind aangeeft dat het last heeft van buikpijn omdat het niet naar school wil. Ik heb al mijn kennis en ervaring omgezet in een verhelderende en praktische training voor ouders. Deze training heeft de toepasselijke naam HOE.
Volg de oudertraining en je weet precies HOE
Na het volgen van deze training, weet je:
- Wat faalangst is en hoe je het kan herkennen
- Wat de oorzaken van faalangst zijn
- Wat je vooral niet moet doen
- Hoe je je kind kan helpen positiever te denken
- Hoe je complimenten kan geven en ontvangen
- Hoe je positieve communicatie kan inzetten
- Hoe je actief kan luisteren
- Hoe je je kind kan helpen te ontspannen
Wat krijg je:
- Heldere theorie over faalangst en opdrachten
- Waardevolle tips, ook na de cursus.
- Uitgeschreven oefeningen die je zo kan toepassen
CURSUS H.O.E. DOE HET VOOR JE KIND EN OOK VOOR JEZELF!
Ieder mens heeft recht op plichten
Jan Terlouw plaatste deze opmerking “Ieder mens heeft recht op plichten”.
Volgens Jan Terlouw wil ieder mens ergens bij horen, van belang zijn en is het daarom belangrijk dat ieder mens het gevoel heeft iets te kunnen bijdragen.
Ik onderschrijf deze mening van harte.
In mijn praktijk heb ik te maken met veel kinderen die zich onzeker voelen. Onzeker over hun eigen kunnen. Ik vraag veelal aan ouders wat deze kinderen voor bijdrage leveren in het huishouden en verder wat zij zelfstandig doen. Meestal krijg ik een antwoord dat zij wel wat doen als de ouders daarom vragen. Bij doorvragen blijkt dat veel ouders te veel voor hun kinderen doen. Dingen die zij inmiddels zelf kunnen.
Volgens Jan Terlouw functioneert niets zonder vertrouwen.
Hoeveel vertrouwen geven wij onze kinderen. Onbewust soms minder dan wij eigenlijk willen. Veel ouders willen graag zien dat hun kinderen gelukkig zijn. Dat zij zich goed voelen. En om die reden doen wij veel voor onze kinderen. Maar is dat altijd het juiste?
Een moeder kwam met haar dochter Susan (fictieve naam) binnen. Meisje was 9 jaar. Moeder had haar bij mij aangemeld omdat haar dochter heel onzeker was. Susan verschool zich grotendeels achter haar moeder en als ik haar een vraag stelde, keek zij naar haar moeder.
Uit gesprek met moeder bleek dat moeder alles deed voor Susan. Ze riep haar uit bed, legde haar kleding klaar, maakte haar brood klaar en pakte de tas in. Ze bracht Susan naar school en haalde haar ook weer op uit school. Moeder bracht haar dochter ook naar speelafspraakjes en haalde haar daarvan op. Ook naar de sportclub werd de dochter door moeder gebracht en leesboeken haalde moeder samen met haar dochter in de bibliotheek.
Ik vroeg aan moeder of zij bereid was om de opvoeding van Susan anders te gaan aanpakken. Samen met moeder en Susan werd een plan gemaakt waarin de zelfstandigheid van Susan zou worden vergroot. Tot grote verbazing van moeder vond Susan het heel prettig en binnen de kortste keren kwam zij zelfstandig uit bed, maakte haar eigen brood klaar en pakte haar tas in.
De zelfstandigheid bleef zich uitbreiden. Susan wilde meehelpen met eten klaarmaken. Nog geen maand later bakte zij zelfstandig koekjes en heerlijke cake.
Een jaar later is Susan enorm veranderd. Ze fietst zelfstandig naar school, naar de bibliotheek, naar haar vriendinnen en naar de sportclub. Ze past wel eens op haar broertje als haar moeder voor schooltijd al naar haar werk moet. Ze kookt af en toe het avondeten en ze bakt nog steeds heerlijke koek en cakejes. Het zelfvertrouwen van dit meisje is enorm gegroeid en dit is ook terug te zien in haar schoolresultaten.
Moeder gaf haar dochter vertrouwen in haar eigen kunnen, De dochter leverde een belangrijke bijdrage in het gezin en daardoor voelde zij dat zij erbij hoorde.
Juist in deze complexe en veranderende tijd is het van enorm belang dat onze kinderen vertrouwen krijgen in hun eigen kunnen .
Wil je ook leren hoe je dit kan bevorderen?
Kijk hier voor meer informatie en meld je aan!
Deze cursus is gebaseerd op Positive Discipline waarin je wel 52 manieren leert om het vertrouwen van je kind te vergroten. 52 manieren want ik geloof er niet in dat 1 manier altijd de beste manier is. Ieder kind is immers anders.
We starten op 1 maart, na de voorjaarsvakantie. In drie maanden leer jij hoe jij je kind en je gezin op de rit krijgt.
Check je agenda en doe mee!
Kijk hier voor meer informatie en meld je aan!
Indien je vragen hebt, mariska@reiswijze.nl me dan. Ik neem graag contact met je op.
Een cadeau aan jezelf.
Goede voornemens: Een cadeau aan jezelf.
Nog 2 dagen en dan is 2020 voorbij. Een goed moment om terug te kijken om vooral ook een goed moment om vooruit te kijken.
Wat neem ik mee naar volgend jaar en wat niet.
Terwijl ik daarover aan het nadenken was, viel er een brief voor mij op de deurmat. Toen ik de brief openmaakte, was ik verrast. Het bleek een brief te zijn die ik een paar maanden geleden aan mijzelf had geschreven als “opdracht” van een hele interessante trainingsdag.
De opdracht was: Schrijf een lieve brief aan jezelf.
En wat was ik blij met de mooie woorden die ik daarin aan mijzelf had geschreven. Een aantal zinnen daarvan wil ik graag met jullie delen:
• Je mag er zijn. Je bent goed genoeg. Je mag krachtig zijn maar je mag ook kwetsbaar zijn.
• Je mag ook even niets doen. Ook dat is oké.
• Kies wat jou gelukkig maakt, laat los wat dit niet doet.
• Sta af en toe even stil en voel. Je krijgt vanzelf je antwoord op je vragen.
Deze woorden, geschreven in een brief, deden mij goed en dat was uiteraard ook de bedoeling.
Ik gun jou dit ook.
Schrijf vandaag nog de brief en maak deze in het begin van het nieuwe jaar open.
Wens ik alle lezers van deze blog, een hele fijne, warme, mooie en gezellige jaarwisseling en een mooi, inspirerend, liefdevol en gezond 2021.
Ken je iemand die ook wel een cadeautje kan gebruiken, stuur deze blog dan door.
Lieve Groetjes Mariska
Nieuwsgierig naar andere blogs die ik in het afgelopen jaar heb geschreven, neem dan een kijkje op mijn website www.reiswijze.nl
En als het er niet is……weet een mens pas wat ie mist
Een mens weet pas wat ie mist, weet pas wat ie mist,
als het er niet is
dan weet een mens pas wat ie mist
Ik hoorde net het liedje van Huub van der Lubbe en wist direct dat dit mijn titel moest gaan worden voor mijn terugblik op 2020.
Het jaar 2020 begon veelbelovend maar eindigde in mineur.
We hebben allen, ieder op zijn eigen manier, veel moeten laten en moeten missen.
Aan de andere kant hoorde ik ook geluiden van mensen die mij vertelden dat zij ook waardevolle lessen hebben geleerd in 2020 en deze hopen mee te nemen naar het nieuwe jaar.
Deze lessen gingen over “wat maakt mij gelukkig”.
Ik luisterde pas naar een lezing over geluk van drs Meike Bartels en zei vertelde dat zij een onderzoek had gedaan naar wat mensen gelukkig maakt. Vragen die zij had onderzocht waren oa:
1. maakt geld gelukkig?
2. maakt het hebben van kinderen gelukkig?
3. maakt het hebben van een duurzame relatie gelukkig?
Misschien leuk om zelf eens antwoord te geven op bovenstaande vragen.
Uit onderzoek blijkt dat het hebben van geld tot een zekere hoogte gelukkig maakt. Als je kan voldoen in je basisbehoeften en je daarnaast geld hebt om op vakantie te gaan en af en toe iets leuks te doen, dan maakt dat gelukkig. Het hebben van meer geld leidt niet automatisch tot meer geluk.
Het hebben van kinderen en of een vaste relatie leidt niet automatisch tot meer geluk. Gemiddeld gezien bevordert dit het wel.
Wat leidt dan wel tot geluk.
Uit onderzoek blijkt dat “je goed voelen en goed functioneren” leidt tot je gelukkig voelen.
En wanneer voel je je en functioneer je dan goed?
Als je het gevoel hebt om ergens bij te horen en van belang te zijn.
Vooral kinderen en jongeren hebben het moeilijk in deze periode. Juist voor hen is het belangrijk dat zij het gevoel hebben ergens bij te horen en van belang te zijn. En juist daarin zijn ze nu erg beperkt.
Maar we kunnen er wel wat aan doen….
Geef kinderen en jongeren het gevoel dat zij van belang zijn door:
1. een persoonlijke bedankbrief te schrijven aan je kinderen waarin je vertelt wat zij voor jou betekenen en of
2. iedere dag iets aardigs te doen speciaal voor je kind of iets aardigs te zeggen en of
3. maak verbinding door ze iedere dag even te knuffelen of een ander gebaar van contact me ze te maken en of
4. laat kinderen meedenken over de invulling van de feestdagen en geef ze daarin bepaalde verantwoordelijkheden. Laat ze zelf kiezen wat zij willen, kunnen regelen bv het mooi aankleden van de eettafel en of
5. stimuleer je kinderen iets goeds te doen voor een ander. Bv een boodschap voor een oudere buurvrouw, het schrijven van een kaartje of het meedenken aan een goed doel.
Reiswijze wenst u in deze feestdagen een tijd van rust en verbinding
en vertrouwen in 2021.
In 2021 staat Reiswijze, vol vertrouwen, weer klaar voor u met therapie en training op het gebied van het verminderen van angsten.
En daar stond zij dan.
Een paar weken geleden was ik op het strand. Het was een schitterende dag zoals we er de laatste weken veel van hebben gehad. Omdat het een van mijn laatste vakantiedagen was, had ik besloten mijzelf samen met mijn man eens lekker te verwennen. In plaats van zelf eten en drinken mee te nemen besloot ik om eens lekker te gaan lunchen in een restaurantje aan het strand.
En zo zat ik daar, heerlijk te genieten.
Achter mij kwam een moeder met 3 kinderen zitten. Ze hadden alle spullen van het strand meegenomen, bang mogelijk voor diefstal. Het was een heel gesjouw want de moeder had veel spullen meegenomen naar het strand.
De kinderen wilden graag een tosti eten en moeder bestelde deze voor haar kinderen en ook 1 voor haarzelf. Het duurde lang voordat de bestelling werd gebracht en de zoons werden al wat ongeduldig. Wat moesten zij lang wachten.
Ik vond het ook wat lang duren voor 4 tosti’s, zat ik nog te denken.
Toen de tosti’s eindelijk gebracht werden en verorberd, vlogen de kinderen weg en lieten moeder daar staan met alle spullen.
Herkenbaar?
Ik vond het er triest uitzien. Uiteraard riep moeder haar zoons na maar die deden net of ze niets hoorden.
Het lukte moeder niet om alleen alle spullen in haar eentje mee te nemen en daar stond zij dan.
Heb je dit ook wel eens meegemaakt. Dat jij achter bleef met alle spullen die opgeruimd, gedragen enz moesten worden. Feestje gehad en daarna is iedereen gevlogen en wie kan het opruimen. Juist de ouders.
Zijn dit dan slechte kinderen? Moeten deze kinderen niet gestraft worden?
Nee, deze kinderen doen wat de meeste kinderen willen doen namelijk plezier maken, spelen. Zij hadden helemaal niet meer gedacht aan deze spullen. Deze zouden vanzelf wel weer op het strand verschijnen. Niet hun verantwoordelijkheid.
Kan dit niet anders?
Ja dit kan zeker anders.
Hilde en ik organiseren een gratis workshop “Opvoeden in de 21e eeuw” in de bibliotheek van De Lier. Nadat de eerste workshop op maandag 5 oktober binnen een paar dagen was volgeboekt, hebben Hilde en ik besloten om dezelfde week nog een workshop te organiseren en wel op donderdag 8 oktober van 19:00 tot 20:30 uur.
Als je kinderen medeverantwoordelijk maakt voor de spullen die meegaan naar het strand en daarover van te voren duidelijke afspraken maakt. Samen een lijst maken van alle spullen die meegaan en deze laten zien aan de kinderen. Vervolgens bespreken wie wat gaat meenemen en daar verantwoordelijk voor is.
Als kinderen dit van te voren weten en dit met hen is besproken is er een veel grotere kans dat de kinderen de spullen zouden meenemen uit het restaurant naar het strand. Het was namelijk hun verantwoordelijkheid zoals ze allemaal een verantwoordelijkheid hebben.
Veel van deze taken worden niet vooraf besproken en wij als ouders gaan er vanuit dat kinderen dit dan vanuit hun zelf gaan doen, dit zelf leren.
Dit is een misvatting. Verantwoordelijkheid dragen is een taak die wij als ouders onze kinderen moeten leren.
Ik heb gelukkig een lieve vriendin die mij jaren geleden er op wees dat ik bij het ophalen van mijn kinderen bij haar ( zij was een tijdje oppas voor mijn kinderen), ik automatisch de tassen van de kinderen droeg. Toen zij mij erop wees bedacht ik dat het inderdaad wel gek was dat ik iets voor de kinderen deed wat zij best zelf konden doen. Bovendien ontnam ik ze daarbij het oefenen in verantwoordelijkheid dragen voor je eigen spullen. Vanaf die dag heb ik dit niet meer gedaan en ik ben er nog steeds erg blij mee. Mijn kinderen dragen automatisch hun eigen tassen en zijn vaak ook bereid een ander te helpen dragen als diegene meer dan 1 tas heeft.
Gelukkig voor bovenbeschreven moeder kwamen haar zoons na van loop van tijd terug om te vragen waar hun moeder nu bleef en waren zij bereid om te helpen dragen.
Herken je in bovenstaand verhaal. Maak je ook regelmatig me dat je kinderen nadat ze lol hebben gehad, er vandoor gaan en geen verantwoordelijkheid nemen om de spullen op te ruimen, om te helpe dragen enz en je wilt dit niet langer, laat het mij dan weten.
Er is namelijk wel een oplossing voor en je helpt niet alleen jezelf ermee maar ook je kinderen.
Want hoe zou het nu zijn geweest als bovenbeschreven moeder van te voren overleg had gehad me haar kinderen. Ze serieus betrokken had bij het organiseren van het uitje naar het strand. Wie heeft ideeën, hoe gaan we het doen, wie doet wat?
Na afloop van het etentje hadden de kinderen hun eigen spullen gepakt, zoals afgesproken. Moeder had niet boos hoeven worden, niet verdrietig hoeven zijn. Ze hadden met elkaar weer terug naar het strand kunnen gaan.
We willen dit allemaal toch als ouder. Dit lijkt sprookjesachtig, het ideale kind maar er is niets sprookjesachtig aan. Alles heeft te maken met de manier waarop jij als ouder je kinderen benaderd.
Wil je dit ook leren!
Dit kan. Hilde en ik organiseren een gratis workshop “Opvoeden in de 21e eeuw” in de bibliotheek van De Lier. Nadat de eerste workshop op maandag 5 oktober binnen een paar dagen was volgeboekt, hebben Hilde en ik besloten om dezelfde week nog een workshop te organiseren en wel op donderdag 8 oktober van 19:00 tot 20:30 uur.
Meld je nu aan want vol is vol.
Zonnetje, maan, sterretje
Is dat wel zo’n goed idee?
Sinds een aantal jaren worden op de basisscholen kinderen ingedeeld in een zonnetje, maantje of sterretje. Deze indeling wordt gemaakt op basis van de snelheid en vermogen van kinderen om te leren rekenen en lezen. Dit is handig want dan kunnen leerkrachten makkelijk een indeling maken in de klas van kinderen die geen hulp, een beetje hulp of nog veel hulp nodig hebben.
Heel goed en handig zou je denken.
Handig misschien wel maar goed zeker niet.
De kwalijke gevolgen van deze indeling kom ik bijna iedere dag tegen in mijn praktijk.
Kinderen gaan zich namelijk identificeren met deze indeling. Zij zijn niet langer meer Anne, Klaasje, Wilco, Peter, Sophie of Demi maar zonnetje, maan of sterretje.
Zo erg is dat toch niet. Kinderen zien het als een beloning als zij dan in de zon-groep mogen. Zij hebben dan iets om naar uit te kijken, naar te streven.
En daar zit nu juist het probleem. Op deze wijze is er op een onbewuste manier een idee ontstaan dat het beter is als je in de zon-groep zit. Je bent dan beter. Dat betekent automatisch dat je dus minder bent als je in de sterretjes-groep zit. En doordat kinderen zich gaan identificeren met deze indeling, voelen zij zich dus ook een beter kind als ze in de zon-groep zitten en een minder goed kind als ze in de ster-groep zitten.
Veel volwassen mensen hebben het rare idee dat om kinderen het beter te laten doen, we ze eerst slechter moeten laten voelen.
Zoals dr. Jane Nelsen in haar boek “opvoeden met Positive Discipline” schrijft, begrijpen leerkrachten en ouders vaak wel, als ze dit horen, dat dit een heel raar idee is, maar toch grijpen ze steeds weer terug op de oude gewoonte van competitie.
Zo schadelijk is dat toch niet? Of wel!
Ik ben inmiddels al vele jaren van school en kwam een paar jaar geleden een oud-klasgenoot van mij tegen. Hij vertelde me dat hij heel veel jaren last heeft gehad van de indeling van de klas, die de leerkracht in de 4e klas van de lagere school maakte. Iedere leerling die goed kon leren en alle opdrachten goed maakte, kreeg 2 stickers en kon aan het einde van de week daar een mooie kaart mee verdienen. Iemand die niet zo makkelijk en snel kon leren, kreeg dit uiteraard niet. Ook al werkte dat kind mogelijk harder dan het kind dat twee plaatjes had verdiend.
Door dit jaar is zijn zelfvertrouwen sterk afgenomen. Het heeft hem vele jaren en ook therapie gekost om weer zelfvertrouwen terug te vinden. En zelfs nu nog, zoveel jaren later, kan hij het verhaal bijna niet vertellen met droge ogen.
Laten we dus, in deze tijden van bezinning waarin we gelukkig bewuster nadenken over discriminatie, uitsluiting en verdeling eens gaan nadenken over hoe we kunnen zorgen voor verbinding en inclusiviteit in plaats van opdeling en buiten sluiten.
Ik roep alle leerkrachten en schoolbesturen op om zich hierover te buigen en na te denken over andere manieren om kinderen te benaderen.
Ieder kind moet als apart individu benaderd worden met zijn of haar eigen mogelijkheden en talenten in plaats van hen in hokjes in te delen.
Erbij horen en van betekenis zijn
Afgelopen week weer getroffen door het verhaal van een jonge man. Hij vertelde me dat hij nu zo aan het worstelen is met zijn verleden. Hij is er achter gekomen dat hij eigenlijk zijn hele leven al zo zijn best heeft gedaan om zo goed mogelijk te presteren. Zowel op school als in de thuissituatie. Vader helpen in zijn bedrijf en daarnaast keihard leren. Hij was van de basisschool naar de MAVO gegaan. Vervolgens ging hij door naar de HAVO en tenslotte besloot hij aansluitend ook nog VWO te gaan doen. Alle opleidingen sloot hij cum laude af met eindcijfers als een 10 voor biologie en een 9 voor zowel natuurkunde als scheikunde. Maar op de universiteit ging het mis. Zijn lichaam ging protesteren. Er waren ineens zoveel ballen in de lucht te houden: nieuwe omgeving, op jezelf wonen, nieuwe vriendschappen en vooral nieuwe studie. Hij wilde het allemaal goed doen maar dat ging niet goed. Hij belandde in een vreselijke burn-out.
Na veel therapie is hij erachter gekomen dat hij als kind besloten had dat hij heel erg zijn best moest doen om van betekenis te zijn en erbij te horen. Dat hij zichzelf daarbij een veel te grote druk oplegde en zichzelf daardoor te kort deed, kon hij toen niet nog niet bedenken. Hij was immers maar een kind. Deze jongeman probeert nu voorzichtig te gaan voelen welke behoeften hij heeft.
Wil je als je ouder niet dat je kind blijft verder lopen met verkeerde overtuigingen, schrijf je dan nu in voor de cursus Positive Discipline. Deze start weer op woensdagavond 16 oktober en wordt gegeven in de praktijk van Reiswijze aan de Heliotroop 23a te ‘s Gravenzande
Kinderen weten nog niet hoe zij deze belangrijke behoefte, volgens Alfred Adler en Rudolf Dreikurs de belangrijkste behoeften van een mens, kunnen uiten. Hierdoor gedragen zij zich soms in de ogen van volwassenen lastig, vervelend, storend enz. Overtuigingen die hier achter kunnen zitten zijn:
- Ik hoor erbij als jij me aandacht geeft
- k hoor erbij als ik de baas ben
- Ik hoor er niet bij en dat doet me pijn, dus kwets ik terug.
- Ik hoor er niet bij en geef het op.
Recent onderzoek heeft aangetoond dat kinderen vanaf hun geboorte zijn ‘aangelegd’ om zich met anderen te verbinden en dat kinderen die zich in de gemeenschap, gezin en school verbonden voelen, zich erbij voelen horen, minder geneigd zijn om zich te misdragen.
Herkent u deze uitdagingen:
- Niet luisteren
- Driftbuien
- Gebrek aan motivatie
- Gedoe in de ochtend
- Gedoe met bedtijd
Mogelijk hebben kinderen verkeerde overtuigingen hoe zij hun belangrijkste behoefte namelijk “van belang zijn en erbij horen” kunnen bereiken. En het is aan ons, volwassenen, om deze boodschap achter het gedrag van onze kinderen te vinden.
Hoe je dat moet doen? Dat kan je leren in de training Positive Discipline. Wil je alvast kennismaken, kom dan naar de gratis workshop die maandagavond 7 oktober wordt gegeven in de bibliotheek van Monster.
Graag van te voren aanmelden via mariska@reiswijze.nl
Kan je deze avond niet maar wil je wel meer weten over deze training, klik dan op https://www.reiswijze.nl/opvoedondersteuning/. U leest dan alle informatie over deze training.
Woensdagavond 16 oktober gaat er weer een training in ’s Gravenzande van start. Er zijn nog plaatsen vrij.
Aanmelden voor de training kan je doen door een mail te sturen naar Mariska@reiswijze.nl
Cursus Positive Discipline
Verlang jij naar rust in je huis, een fijne sfeer en een effectieve aanpak bij opvoedingsproblemen?
- Heb je een gezin gesticht omdat je zo van kinderen houdt?
- Droomde je altijd al van je eigen gezin en wist je precies hoe jij het niet zou doen?
- Vind je het heerlijk om kinderen te hebben maar kun je ze soms achter het behang plakken?
- Heb je er een hekel aan als anderen het altijd beter lijken te doen (of beter te weten…)?
- Vind je dat je altijd zou moeten weten hoe je een boze bui of ruzie van je kind aan moet pakken?
- Wil je graag dat er meer harmonie is in huis maar lukt het je gewoon niet
- Heb je het zo druk dat je gewoon niet meer weet waar je tijd voor jezelf vandaan moet halen?
- Ben je het zat om alles voor je kinderen te doen en daar als dank een grote mond voor te krijgen?
- Valt het je zwaar om zoveel met de kinderen bezig te zijn en nog geen schatjes van kinderen te hebben?
Hoe zou het voor je zijn als je precies weet hoe je grote en kleine problemen aan moet pakken. Als je weet wat je doel is met je opvoeding. Hoe zou het zijn als je weet waarom je kinderen zich zo gedragen en je ermee om kunt gaan. Als ze je niet meer op je zenuwen werken. Als je precies dat harmonieuze, fijne gezin kunt hebben dat je altijd voor ogen had vóórdat je kinderen kreeg. En misschien zou het ook fijn zijn als je niet alleen van anderen hoort dat je zulke fijne kinderen hebt maar dat ze zich ook thuis zo gedragen.
Dat kan!
Opvoeden is iets dat je kunt leren.
En net zoals jij weet hoe je je werk het beste doet, weet ik hoe ik dit aan je kan leren, het is mijn vak.
Ik weet hoe je moet opvoeden en ik wil je dat leren.
Zodat jij een capabele ouder wordt. Er weer meer plezier in krijgt en gelukkiger wordt.
“Ja maar hoe dan?” hoor ik je al vragen.
Door te stoppen met aanrommelen, hier en daar wat lezen en uit te proberen.
Je hebt kinderen, en die moeten opgevoed worden, door jou!
En ik leer je hoe.
Het ouderschap eist veel van je, én je moet het doen naast al je andere taken, het regelen van het huishouden, financiën, je baan, je familie, je sociale contacten en misschien nog veel meer zaken.
Je hebt nooit geleerd hoe je moet opvoeden en wat de effecten zijn van jouw aanpak. Het is niet zo gek dus dat je niet weet hoe je dingen (effectief) moet aanpakken, je doet je best, praat met je familie en vrienden, volgt hun raad misschien op of verlaat je op je gezonde verstand. We hebben nou eenmaal geen proefkind voordat we voor het écht gaan…
In mijn Positive Discipline cursus leer je wat opvoeden inhoudt, je stelt doelen en je leert je kinderen en hun gedrag kennen en leert omgaan met dit gedrag en hun overtuigingen.
Mijn doel met deze cursus is jouw te helpen een succesvolle ouder te worden!
Wil jij een succesvolle ouder worden?
HET IS MOGELIJK ALS JE MEEDOET AAN DE CURSUS VOOR OUDERS-OPVOEDERS
Wat?
Een praktische en interactieve cursus voor ouders/opvoeders van 6 x 2 uur.
Hoe?
Schrijf je in voor de komende cursus Positive Discipline. Zie onder aan deze blog!
Wanneer?
De cursus start op woensdagavond 9 januari 2019 in ’s Gravenzande.
Na deze cursus weet je precies wat en hoe je moet doen om een succesvolle ouder te zijn!
Je leert onder andere:
- 52 Positive Discipline Tools voor samenwerking, zonder straf
- Opvoeden voor de lange-termijn op een vriendelijke en vastberaden manier om kinderen verantwoordelijkheid, respect en kwaliteiten te leren.
- Hoe je kinderen kunt helpen zich verbonden en van betekenis te voelen.
- Manieren om ruzie tussen broers en zussen te verminderen.
- De boodschappen achter negatief gedrag en hoe je de code kunt verbreken.
- Het belang van je richten op oplossingen in plaats van op straf.
- Manieren om de machtsstrijd te verminderen voor meer vrede in huis.
- Hoe je gedoe bij het naar bed gaan en opstaan kunt verminderen.
- Nieuwsgierigheidsvragen stellen.
- Het verschil tussen prijzen en bemoedigen.
- Gezinsoverleg en het belang van samen problemen oplossen.
- Manieren om effectiever te zijn als opvoeder en er plezier in te hebben.
Investering
Allereerst vraag ik je in deze cursus tijd te investeren. Natuurlijk zijn er de 6 x 2 uur. Ik vraag je dan om actief mee te doen, je vragen te stellen en zorgvuldig om te gaan met de persoonlijke informatie die je van je medecursisten hoort. Daarnaast besteed je tussen deze afspraken in minimaal een half uur tijd aan je ‘huiswerk’.
De financiële investering voor het ontwikkelen van je opvoedkennis is € 250,- En als je voor 31 december inschrijft ontvangt u het boek “Positive Discipline” en het werkboek ter waarde van € 50,- gratis.
