En daar stond zij dan.

Een paar weken geleden was ik op het strand. Het was een schitterende dag zoals we er de laatste weken veel van hebben gehad. Omdat het een van mijn laatste vakantiedagen was, had ik besloten mijzelf samen met mijn man eens lekker te verwennen. In plaats van zelf eten en drinken mee te nemen besloot ik om eens lekker te gaan lunchen in een restaurantje aan het strand.

En zo zat ik daar, heerlijk te genieten.

Achter mij kwam een moeder met 3 kinderen zitten. Ze hadden alle spullen van het strand meegenomen, bang mogelijk voor diefstal. Het was een heel gesjouw want de moeder had veel spullen meegenomen naar het strand.

De kinderen wilden graag een tosti eten en moeder bestelde deze voor haar kinderen en ook 1 voor haarzelf. Het duurde lang voordat de bestelling werd gebracht en de zoons werden al wat ongeduldig. Wat moesten zij lang wachten.

Ik vond het ook wat lang duren voor 4 tosti’s, zat ik nog te denken.

Toen de tosti’s eindelijk gebracht werden en verorberd, vlogen de kinderen weg en lieten moeder daar staan met alle spullen.

Herkenbaar?

Ik vond het er triest uitzien. Uiteraard riep moeder haar zoons na maar die deden net of ze niets hoorden.

Het lukte moeder niet om alleen alle spullen in haar eentje mee te nemen en daar stond zij dan.

Heb je dit ook wel eens meegemaakt. Dat jij achter bleef met alle spullen die opgeruimd, gedragen enz moesten worden. Feestje gehad en daarna is iedereen gevlogen en wie kan het opruimen. Juist de ouders.

Zijn dit dan slechte kinderen? Moeten deze kinderen niet gestraft worden?

Nee, deze kinderen doen wat de meeste kinderen willen doen namelijk plezier maken, spelen. Zij hadden helemaal niet meer gedacht aan deze spullen. Deze zouden vanzelf wel weer op het strand verschijnen. Niet hun verantwoordelijkheid.

Kan dit niet anders?

Ja dit kan zeker anders.

Hilde en ik organiseren een gratis workshop “Opvoeden in de 21e eeuw” in de bibliotheek van De Lier. Nadat de eerste workshop op maandag 5 oktober binnen een paar dagen was volgeboekt, hebben Hilde en ik besloten om dezelfde week nog een workshop te organiseren en wel op donderdag 8 oktober van 19:00 tot 20:30 uur.

Als je kinderen medeverantwoordelijk maakt voor de spullen die meegaan naar het strand en daarover van te voren duidelijke afspraken maakt. Samen een lijst maken van alle spullen die meegaan en deze laten zien aan de kinderen. Vervolgens bespreken wie wat gaat meenemen en daar verantwoordelijk voor is.

Als kinderen dit van te voren weten en dit met hen is besproken is er een veel grotere kans dat de kinderen de spullen zouden meenemen uit het restaurant naar het strand. Het was namelijk hun verantwoordelijkheid zoals ze allemaal een verantwoordelijkheid hebben.

Veel van deze taken worden niet vooraf besproken en wij als ouders gaan er vanuit dat kinderen dit dan vanuit hun zelf gaan doen, dit zelf leren.

Dit is een misvatting. Verantwoordelijkheid dragen is een taak die wij als ouders onze kinderen moeten leren.

Ik heb gelukkig een lieve vriendin die mij jaren geleden er op wees dat ik bij het ophalen van mijn kinderen bij haar ( zij was een tijdje oppas voor mijn kinderen), ik automatisch de tassen van de kinderen droeg. Toen zij mij erop wees bedacht ik dat het inderdaad wel gek was dat ik iets voor de kinderen deed wat zij best zelf konden doen. Bovendien ontnam ik ze daarbij het oefenen in verantwoordelijkheid dragen voor je eigen spullen. Vanaf die dag heb ik dit niet meer gedaan en ik ben er nog steeds erg blij mee. Mijn kinderen dragen automatisch hun eigen tassen en zijn vaak ook bereid een ander te helpen dragen als diegene meer dan 1 tas heeft.   

Gelukkig voor bovenbeschreven moeder kwamen haar zoons na van loop van tijd terug om te vragen waar hun moeder nu bleef en waren zij bereid om te helpen dragen.

Herken je in bovenstaand verhaal. Maak je ook regelmatig me dat je kinderen nadat ze lol hebben gehad, er vandoor gaan en geen verantwoordelijkheid nemen om de spullen op te ruimen, om te helpe dragen enz en je wilt dit niet langer, laat het mij dan weten.

Er is namelijk wel een oplossing voor en je helpt niet alleen jezelf ermee maar ook je kinderen.

Want hoe zou het nu zijn geweest als bovenbeschreven moeder van te voren overleg had gehad me haar kinderen. Ze serieus betrokken had bij het organiseren van het uitje naar het strand. Wie heeft ideeën, hoe gaan we het doen, wie doet wat?

Na afloop van het etentje hadden de kinderen hun eigen spullen gepakt, zoals afgesproken. Moeder had niet boos hoeven worden, niet verdrietig hoeven zijn. Ze hadden met elkaar weer terug naar het strand kunnen gaan.

We willen dit allemaal toch als ouder. Dit lijkt sprookjesachtig, het ideale kind maar er is niets sprookjesachtig aan. Alles heeft te maken met de manier waarop jij als ouder je kinderen benaderd.

Wil je dit ook leren!

Dit kan. Hilde en ik organiseren een gratis workshop “Opvoeden in de 21e eeuw” in de bibliotheek van De Lier. Nadat de eerste workshop op maandag 5 oktober binnen een paar dagen was volgeboekt, hebben Hilde en ik besloten om dezelfde week nog een workshop te organiseren en wel op donderdag 8 oktober van 19:00 tot 20:30 uur.

Meld je nu aan want vol is vol.

HIER AANMELDEN