Onlangs heb ik ook een coronatest laten doen omdat ik wat vage klachten had, lichte verhoging en wat spierpijn.
Het was mooi weer, de teststraat was ingericht op een parkeerterrein en toen ik aankwam, stond er al een kleine rij wachtenden. Dit verbaasde mij enigszins omdat mij gevraagd was om op tijd te komen en niet te vroeg en ook niet te laat, juist om geen rij te doen ontstaan. Iedere aanwezige had deze mail ook ontvangen maar voor iedereen is op tijd zijn waarschijnlijk een rekbaar begrip.
Toen ik daar zo stond te wachten in de rij viel mij een stel voor mij op bestaande uit een moeder en een volwassen dochter. Nu is dat niet zo opvallend zou je zeggen al kan je je wel afvragen of een moeder ook in de rij moet gaan staan naast een volwassen dochter.
Mogelijk moeten zij allebei getest worden dacht ik nog.
Beiden toonden behoorlijk zenuwachtig. Dat merkte ik op uit hun gedrag; friemelen, onrustige heen en weer bewegen en werd ook bevestigd door de moeder die zich naar mij omdraaide met een heel angstig gezicht. Door dit gezicht was ik ervan overtuigd dat in ieder geval de moeder de test moest laten doen. Dat bleek echter niet zo te zijn.
Moeder vertelde mij ongevraagd dat zij de test niet mocht laten doen omdat zij geen klachten had maar haar dochter wel. Waarvoor dan die angst op haar gezicht alsof er straks iets vreselijks zou gaan gebeuren met haar dochter. En het leek erop dat de dochter dit ook van mening was. En daar kwam nog bij dat moeder haar dochter ook onbewust het gevoel gaf dat zij dit vervelende gebeuren niet alleen aankon maar dat zij, als moeder, haar dochter daarbij moest begeleiden, opvangen. Ik merkte bij mijzelf op dat de angst van de moeder mij ook niet onberoerd liet.
Terwijl waar hebben we het over. Het is zo gebeurd, veel korter dan bij de tandarts in de stoel zitten, het doet geen pijn, het voelt hoogstens wat onprettig.
De angst kan er echter wel voor zorgen dat je onbewust je keel dichtknijpt waardoor het mogelijk onprettiger voelt dan dat je ontspannen zou plaatsnemen.
Deze moeder heeft de coronatest voor haar dochter veel spannender en dus vervelender gemaakt en tegelijkertijd haar dochter een gevoel gegeven dat zij onprettige gebeurtenissen niet alleen aankan.
Hoe erg is dit nu kan je denken maar wat had er nu gebeurd als moeder gewoon in de auto was blijven zitten en even was gaan lezen of lekker naar muziek was gaan luisteren.
Dochter had daar alleen in de rij gestaan. Met wat voor gedachten denk je?
- Ik kan dit al alleen
- Mijn moeder heeft vertrouwen in mij dat ik dit zelf aankan
- Ik ben al volwassen dus ik kan dit.
En welke gevoelens leveren deze gedachten op?
- Zelfstandigheid
- Trots
- Vertrouwen
En wat willen wij onze kinderen meegeven? Juist een gevoel van eigenwaarde, zelfstandigheid, relativeringsvermogen, veerkracht enz.
Wat dragen wij bij?
Onbewust doen we als ouders vaak veel te veel voor onze kinderen en geven ze daarmee het gevoel dat ze de dingen niet zelf kunnen.
Maak je kinderen minder afhankelijk van jezelf als ouder.
Stimuleer ze tot zelf nadenken, zelfstandigheid en veerkracht. Je kinderen zullen je later heel dankbaar zijn en vooral opgroeien tot volwassen mensen zelfvertrouwen en empathie.
Als je nu denkt dat dit wel zal meevallen en dat je je kind al heel veel zelfstandig laat doen, laat je dan eens verrassen door mee te doen aan de gratis online Masterclass die ik samen met Hilde Cromjongh geef op woensdagavond 16 september a.s.
